06. Powrót do Funbari Onsen

Witam wszystkich ciepło!

Na początek- przepraszam Spokoyoh i Mari-chan, że tak późno odpowiedziałam na komentarze pod notką informacyjną. Niemniej jednak zgodnie z moim zwyczajem odpowiedzi pojawiły się. ^ ^

Dalej- ostatnio widziałam na YouTube filmik z braćmi Asakura. Nie wiem, czy był pod kątem braterskim, czy romantycznym, ale bardzo mi się podobał. Na podstawie anime z piosenką ,,I hate everything about you" zespołu Three Days Grace. Oczywiście piosenkę mam i wpadła mi w pamięć jako ,,ta o Asakurach". Pewnie przez refren... Tak czy owak czekam na wasze odczucia w tej sprawie.

Ren: Tak, tak... Bo twoim zdaniem ci wszyscy ludzie teraz wejdą na YouTube tylko po to, żeby szukać filmiku o Asakurach?

Tak. Tak właśnie myślę.

Ren: *faceplam*

No i pewne info. W moim opowiadaniu będą pojawiać się postacie, które w mandze zmarły. Robię to dlatego, że bardzo ich lubię i potrzebuję w moim opowiadaniu. W końcu to moje opowiadanie i robię co chcę, prawda? xD

Ren: To twoje ,,robię co chcę" nie zawsze sprawdza się w realu.

Cii... Nikt nie musi wiedzieć o tym, co ja odczyniam w realu... Tu jest blog i tu się realem nie zajmujemy!

Ren: Serio? Co ty nie powiesz...

Dedykacja dla Genezis- za pokazywanie mi błędów w pisaniu ,,naprawdę". Od teraz będę się bardziej pilnować. ^ ^

~*~

Ren, Hao, Yoh i Yuuki wracali pociągiem do Tokio. Troje szamanów patrzyło na opartą o szybę dziewczynę. Prawdopodobnie powodem utraty przytomności było zwykłe osłabienie, ale i tak Faust miał ją przebadać. Ocknęła się po tym, jak opuścili Zamek z Piór, ale od tamtego momentu nie rozmawiali zbyt wiele. Gdy trzej Wybrańcy chcieli wznowić rozmowę o kluczu, czarnowłosa ucięła ją, mówiąc, że nie to nie jest odpowiednie miejsce. Miała po części rację, bo w pociągu kręciło się całkiem sporo osób. Ktoś mógłby podsłuchać ich rozmowę...

Rzecz jasna wszyscy czworo mieli w głębokim poważaniu ludzi gapiących się na nich jak na kosmitów. No a raczej na ubraną w obszerną, bardzo długą suknię Yuuki. Oczywiście dostała zapewnienie, że w Funbari Onsen któraś z dziewczyn pożyczy jej jakieś ciuchy. No właśnie... Przyjaciele Yoh i Rena (bo Hao nie przyznawał się do tego, jakoby miała go łączyć przyjaźń z tą nieokrzesaną gromadą)... Z tego, co zrozumiała po pobieżnych tłumaczeniach, to dość zróżnicowana grupa. Zastanawiało ją, czy uda jej się ogarnąć aż tyle nowych osób naraz. W końcu Wybrańcy byli monotonni i było ich jedynie ośmioro. I to nie wliczając w to Yuuki.

Po pewnym czasie dotarli do Tokio. Do Funbari Onsen doszli wybierając najmniej zatłoczone i najspokojniejsze uliczki. Nie mieli ochoty słuchać kolejnej porcji szeptów i znosić wytykania palcami. W końcu jednak znaleźli się przed posiadłością Yoh i Anny. Młody Asakura stanął przed drzwiami i rzucił ostatnie spojrzenie w stronę Yuuki. Uśmiechnął się, widząc jej niezdecydowanie.

-Nie przejmuj się. Teraz może być już tylko lepiej- powiedział, po czym otworzył drzwi i cała czwórka wkroczyła do środka. Wkroczyli do salonu, gdzie... zastała ich pustka. Czyżby wszyscy wyjechali? No i gdzie była Anna?

Wtem rozległ się głośny brzdęk, a chwilę potem usłyszeli krzyki w kuchni, gdzie niezwłocznie skierowali swe kroki. Zobaczyli tam mężczyznę w białym garniturze i fartuchu, chłopaka z afro chowającego się za trzymaną przed sobą patelnią i dziewczynę w chińskiej czarnej sukience o zielonych włosach spiętych z tyłu trzema spinkami.

-Mówiłem ci, że masz nie naruszać świętego terenu kuchni kiedy gotuję!- Wrzeszczał facet w fartuchu, wymachując w stronę chłopaka z afro łyżką.

-Ale Jun może!

-Bo mi pomaga!

-Hej wszystkim!

Cała trójka skupiła się na nowo przybyłych, słysząc wesołe powitanie Yoh. Ich twarze rozjaśnione zostały przez szerokie uśmiechy.

-Kiedy wróciliście?- spytała zielonowłosa.

-Przed chwilą. Chciałbym wam przedstawić Yuuki. Pomoże nam w misji. Yuuki, to jest Chocolove, komik, Bokuto no Ryu, na którego możesz mówić po prostu Ryu i Jun, siostra Rena.

-To Ren ma sio- zaczęła Yuuki, ale nie skończyła swojego pytania, bo oto zjawił się przed nią Ryu, chwytając jej dłonie w swoje.

-Zostań moją królową!- Krzyknął z gwiazdami w oczach. Czarnowłosa zamrugała kilka razy, ale zanim zdążyła odpowiedzieć, wtrąciła się Jun.

-Nie przejmuj się, on to proponuje każdej- zaśmiała się, po czym dodała.- Miło cię poznać, Yuuki. Yoh dzwonił do nas, kiedy byliście jeszcze w Himimeko i zapowiedział, że przybędziesz. Wspominał też, że przydałby się lekarz, więc przyjechał Faust. Był akurat w Tokio, więc Anna go ściągnęła. A propo Anny, to czeka na was. Chyba jest gdzieś na zewnątrz.

-To wy się bawcie, a ja sobie poczytam to- Hao zamachał kilka razy w powietrzu książką zabraną z Zamku z piór, po czym oddalił się w tylko sobie znanym kierunku. Ren zaś został z siostrą. Yoh z Yuuki udali się na tylną część posiadłości. Tam zastali zielonowłosego chłopaka z wahadłem w ręku i nienaturalnie niskiego blondyna.

-Co robicie?- Spytał Yoh, podchodząc do nich i przyglądając się z zainteresowaniem ich poczynaniom.

-Anna zgubiła tu gdzieś swoją bransoletkę i kazała nam jej szukać- westchnął karzełek, po czym spojrzał na czarnowłosą.- A ty musisz być tym gościem, o którym mówił Yoh. Jestem Manta.

-A ja Lyserg- przedstawił się zielonowłosy. Jego wahadło wskazało jakiś konkretny punkt na śniegu. Chłopak ukucnął i włożył rękę w białą, puchową warstwę, z której po chwili wyjął zagubioną biżuterię.

-Miło mi. Mam na imię Yuuki- powiedziała dziewczyna, siląc się na uśmiech. Ledwo stała. Chciała jak najszybciej z powrotem znaleźć się i domu i położyć. Od trzech lat nie wychodziła na dwór. Zawsze siedziała w zamku, toteż przebywanie tyle czasu wśród zimnego, grudniowego powietrza, w dodatku ubrana tylko w suknię, która była coraz bardziej mokra czuła się z każdą chwilą gorzej. 

-Wiecie może, gdzie teraz jest Anna?- spytał Yoh, widząc kiepskie samopoczucie towarzyszki.

-Tak. Chwilę przed wami przyjechał Faust i poszła z nim na górę- oznajmił Lyserg. Yoh podziękował i razem z Yuuki wrócił do domu. Od razu skierowali się w stronę schodów. Gdy tylko znaleźli się na piętrze natknęli się na trójkę nastolatków. Niebieskowłosy chłopak posłując się żywą gestykulacją próbował wytłumaczyć coś dziewczynie o tego samego koloru włosach, która patrzyła na niego ze złością wypisaną w niebieskich oczach, obok której stała druga z różowymi. Po jej minie można było orzec, iż czuła się co najmniej niezręcznie.

-Ale ja serio zrobiłem to przypadkowo! Goniłem Choco i wtedy obaj wpadliśmy na Tamao!

-I przez waszą nieostrożność prawie spadła ze schodów!

-Spokojnie, Pirika... Przecież nic się nie stało- wtrąciła nieśmiało różowowłosa.

-Ale mogło! Mogłaś sobie zrobić krzywdę, która byłaby bezpośrednią przyczyną twojej śmierci!

-Przesadzasz, Pirika- zaśmiał się Yoh. Dopiero wtedy cała trójka zwróciła uwagę na niego i Yuuki.

-No no, stary... Sprowadzasz sobie pannę? Co na to Anna?- pokręcił głową niebieskowłosy, uśmiechając się złośliwie.

-Anna to rozumie i nie ma z tym problemu- odparł mu spokojnie Yoh.

-Skoro tak mówisz... Nawiasem mówiąc jestem Horohoro- zwrócił się do brunetki Horokeu.

-A ja jestem Pirika. A ona to Tamao- przedstawiła obie dziewczyny niebieskowłosa, przeczuwając, że jej przyjaciółka będzie się za bardzo wstydzić, aby zrobić to sama. Wtem z jednego z pokoi wyłonił się blondyn w białym kitlu. Yuuki doszła do wniosku, że to on musi być tym całym doktorem Faustem. To była jej ostatnia myśl, albowiem chwilę potem straciła przytomność.

-Chodziła w tej przemoczonej sukience cały dzień? To niedobrze- przemówił melodyjnie Faust, po czym wziął ją na ręce i zaniósł do jednego z pokoi. Była tam już Anna. Yoh uśmiechnął się do niej, a ona niemal niezauważalnie odwzajemniła ten gest, po czym odezwała się do niego i Horohoro.

-Zawołajcie Jun i nie wracajcie tu.

Dwóch chłopaków kiwnęło głowami i wyszło. Nawet nie próbowali się w jakikolwiek przeciwstawiać Annie. Tylko skończony kretyn zrobiłby coś takiego. Po chwili w pokoju zjawiła się panna Tao.

-Zemdlała najprawdopodobniej z wyczerpania. No i organizm też był nieźle przemęczony. Wygląda na to, że nie jest przyzwyczajona do chodzenia po dworze w tego rodzaju pogodę. Nie wspomnę już nawet o jej niewłaściwym ubiorze- mruczał pod nosem Faust, grzebiąc w swych lekarskich narzędziach.

-Mogę jej coś pożyczyć z moich ciuchów- zaoferowała się od razu Pirika.

-Nie ma takiej potrzeby. Pożyczę jej na razie jedno z moich najcieplejszych kimon- odparła Anna.- Pozbędziemy się tego, co ma teraz na sobie i Faust ją przebada. Potem my ją doprowadzimy do porządku.

-Oczywiście, Anno- przytaknęli wszyscy. Nawet przyjaciółki Anny nie miały odwagi się jej sprzeciwić.

Oczywiście stało się wedle słów Kyoyamy. Dziewczyny pozbyły się obszernej, długiej i zamoczonej praktycznie do połowy sukni i równie mokrych baletek, które zostały położone w odległym kącie pokoju. Blondynce przeszło przez myśl, że dziewczyna zapewne zostawiła wszędzie mokry ślady i będzie musiała kazać Mancie wypucować podłogę. Chyba, że sam na to wpadnie...

Faust przebadał dokładnie dziewczynę, ale nie znalazł nic szczególnie niepokojącego. Zapowiedział jednak, że zostanie jeszcze w Funbari Onsen, żeby doglądać dziewczyny. Wyszedł dopiero wtedy, kiedy Anna dała mu jasno do zrozumienia, iż sobie tego życzy. Wtedy Jun i Pirika przebrały czarnowłosą w białe, cieplutkie kimono Anny, a Tamao doprowadziła do ładu jej włosy. Dopiero po tym wszystkim przybyszka została ułożona na materacu i przykryta kołdrą. Anna podziękowała Jun, Pirice i Tamao za pomoc, po czym poprosiła je o wyjście. One natychmiast wykonały prośbę.

Anna spojrzała uważnie na leżącą przed nią dziewczynę. Oddychała spokojnie, a jej klatka piersiowa raz po razie delikatnie unosiła się pod kołdrą, nabierając i wypuszczając powietrze. Blondynka westchnęła. Wiedziała, że nie powinna do końca ufać nowemu gościowi. To, że Yoh obdarzył ją zaufaniem, o niczym nie świadczyło. Zdawała sobie sprawę z naiwności narzeczonego. Jednak po części go popierała. Czarnowłosa wyglądała niesamowicie niewinnie. Aż nie chciało się wierzyć, jakoby miała zrobić komuś zrobić krzywdę. W dodatku nie czuła przy niej tej charakterystycznej aury, którą czuło się przy osobach posiadających złe zamiary.

-Anna-san, prawda?

Blondynka otrząsnęła się z zamyślenia słysząc głos dziewczyny. Patrzyła na nią przez chwilę uważnie, po czym podparła się rękoma o posłanie, siadając. Itako jednak stanowczo się temu sprzeciwiła.

-Leż- nakazała.- Jesteś jeszcze słaba. Zaraz zawołam Fausta i cię przebada. O Kluczu Czystości porozmawiamy jutro.

Yuuki nie wiedziała czemu, ale posłusznie wykonała polecenie, ponownie się kładąc. Ta dziewczyna miała w sobie coś, przez co nie umiała się jej sprzeciwić. Mało tego, że była silna i stanowcza, to jeszcze bardzo ładna. Trochę to speszyło czarnowłosą, która przykryła się bardziej kołdrą. Nagle przypomniała sobie słowa Horohoro na korytarzu.

-Em... Anna-san?

-Tak?- spytała Kyoyama, zatrzymując się przed drzwiami.

-Yoh-san... Mnie naprawdę nic z nim nie łączy. Nie musisz się o to martwić.

-A kto powiedział, że się martwię? Ufam Yoh i wiem, że nie zostawiłby mnie dla nikogo innego- odpowiedziała dziewczyna z naciskiem.

-Widać, że go bardzo kochasz- uśmiechnęła się Hino, przymykając delikatnie powieki.- Nawiasem mówiąc mam na imię Yuuki- dodała, zanim blondynka wyszła. Anna jedynie kiwnęła głową, po czym zamknęła drzwi i skierowała swe kroki na dół, aby zakomunikować, iż przybyszka obudziła się i Faust ma się nią zająć. Czarnowłosa słysząc, że się oddala westchnęła, po czym szepnęła cicho:

-Posiadaczka Klucza Czystości, Żelazna Dziewica Jeanne... Pewnie poznali ją podczas Turnieju. Ciekawe, czy ją jeszcze pamiętają...

Koniec części pierwszej